|
|
|
| Dagboek als vorm Dit dagboek is voor de lezer springen van ijsschots naar ijsschots − stukken ijs duiken op, zinken weer, verenigen zich tot thema's en verhalen, zonder begin of eind. Montage. Tot duidelijk wordt waar het over gaat. Vorm en inhoud zijn onlosmakelijk verbonden. Het is een storing in het tijdruimtecontinuüm − twee zwarte gaten botsen, gaan in elkaar en sturen een zwaartekrachtgolf de ruimte in − die me naar de pen doet grijpen. Een parallel bewustzijn registreert deze aberratie en dit parallelle bewustzijn bepaalt ook wat ik schrijf, ik heb daar niets over te zeggen. Ik doe geen verslag van mijn dagelijkse bezigheden, ik beschrijf niet de belangrijke gebeurtenissen in mijn leven. Ik lees nooit terug wat ik geschreven heb, ik heb geen controle over de continuïteit. Ik heb wel geprobeerd om van mijn dagboek een roman te maken, maar die pogingen lijken nog het meest op een vliegtuig dat in de lucht ontploft. Zoals de dichter leeft voor de poëzie, leef ik voor het dagboek. |